این کتاب حاصل کنفرانسی با عنوان «مسائل حول پروژه های پیتر آیزنمن» که در سال 2013 در دانشگاه بلگراد برگزار شده، می باشد. تئوری های وی در معماری، آزادی و استقلال رشته پژوهشی را دنبال می کند و کار او از همه جوانب به منزله یک کوشش دائم به سوی فرم آزاد است؛ تلاشی که درک آن برای بسیاری از افراد مشکل است. وی در آرا و اندیشه های خویش از فیلسوف فرانسوی «ژاک دریدا» بسیار بهره جسته و نظریه «ساختارشکنی در متن» را در معماری وارد کرده و سعی می کند به مفاهیم و فضاهای جدیدی در معماری دست یابد. آنچه در معماری آیزنمن، بسیار مورد توجه قرار می گیرد، تجزیه کردن فرم معماری از دیدگاه علمی و نظری است که متاسفانه بعد از ساخت بناهای وی، از لحاظ منتقدان و استفاده کنندگان، برداشت و وجهه ای نامناسب داشته است.