نگارنده در بخش نخست کتاب حاضر به بررسی تاریخ شعر فارسی، کهن ترین نمونه شعر فارسی، مختصات زبانی اشعار دوره ها می پردازد. در بخش دوم شعر نام آورترین شاعران قرن سوم را مورد مطالعه قرار می دهد. در بخش سوم به بررسی شعر چهار شاعر صاحب دیوان، یعنی رودکی، دقیقی، کسایی و منجیک ترمذی می پردازد. در بخش پایانی نیز به بررسی شعر چندین تن از شاعران قرن سوم و چهارم و شرح مفصل ابیات مشمولان در آن ها می پردازد.