«چرا جنگ؟»؛ مجموعه نامه های «آلبرت آینشتاین» (1955-1879)، فیزیک دان برجسته امریکایی آلمانی تبار و
«دکتر زیگموند فروید» (1856-1939)، عصب شناس اتریشی و پدر علم روانکاوی است. 30ژوییه سال 1932م است. آینشتاین و دوستانش برتراند راسل، رومان رولان، اشتفان تسوایگ، کارل فون اوسیتسکی و دیگران بر این باورند که بسیاری از دانشمندان و نویسندگان و روشن فکران جهان قادر خواهند بود در برابر بی مسئولیتی قدرتمندان سیاسی، افکار عمومی جهان را علیه جنگ طلبی و گسترش تسلیحات بسیج کند. در پیگیری این امر بود که آلبرت آینشتاین، توصیه «آنری بونه»، رئیس «انستیتوی بین المللی همکاری های معنوی» که به او پیشنهاد تبادل نظر با یکی از دانشمندان سرشناس را داده بود، به فال نیک می گیرد و نامه ای به زیگموند فروید می نویسد. آینشتاین به رغم آنکه اعتقاد چندانی به روان شناسی نداشت، در نامه اش به فروید از او می خواهد تا مسئله ممانعت از جنگ را از منظر روان شناسی بررسی کند. آینشتاین، نامه خود به فروید که تاریخ 30ژوییه سال 1932م را بر پیشانی دارد، با این پرسش آغاز می کند: آیا در مقابل فاجعه شوم جنگ راه نجاتی برای بشریت وجود دارد؟ آینشتاین در پرسش های خود از فروید، به نکته ای اشاره می کند که پاسخ فروید به آن، درواقع شروع بررسی روان شناسانه وی از پدیده جنگ است. درواقع هر دو بر این باورند که علل اصلی بروز پدیده شوم جنگ را نباید تنها در جهان سیاست و دنیای اقتصاد جست وجو کرد. بی تردید قدرت طلبی و زیاده خواهی و میل به جهان خواری قدرت های کوچک و بزرگ و نیز استبداد رأی دیکتاتورها و سوداگری های صاحبان صنایع نظامی، یکی از علل وقوع جنگ هاست، اما با این همه، بررسی پدیده جنگ پیچیده تر از این هاست.