«ایندرو مونتانللی»، روزنامه نگار و تاریخ نویس ایتالیایی، یکی از روزنامه نگاران برجسته ایتالیا در تمامی قرن بیستم به شمار می رود. مونتانللی در اوایل دهه ی 1930، از دانشگاه فلورانس در رشته حقوق فارغ التحصیل شد. پایان نامه او درباره اصلاحات انتخاباتی بود که حزب فاشیست موسولینی به راه انداخته بود. پایه و اساس نظریه او در این پایان نامه این بود که فاشیست ها به جای هر گونه اصلاحات، کل فرآیند انتخابات را از میان برداشته اند. اما مونتانللی طی اقامتی کوتاه در شهر گرونوبل (فرانسه) و تحت تأثیر فضای فرهنگی آن دیار، به این نتیجه رسید که به جای حقوق، باید به کار روزنامه نگاری بپردازد. پس از سال 1935، وقتی موسولینی دستور توقیف
«اونیورساله» و سایر مجله ها و روزنامه های افشاگر را صادر کرد، مونتانللی از فاشیسم رویگردان شد. با شروع جنگ جهانی دوم از جبهه های گوناگون با چند روزنامه به همکاری پرداخت. چندی بعد عازم بالکان و یونان شد و از مشارکت نیروهای ایتالیایی در آن جبهه ها گزارش هایی فرستاد. اینجا بود که وی تصمیم گرفت به پارتیزان ها بپیوندد و علیه فاشیست ها سلاح برگیرد. مونتانللی در آخرین سال حاکمیت موسولینی در میلان به زندان فاشیست ها افتاده بود که با شخصیت اصلی این داستان آشنا شد؛ «قالتاقِ» کلاهبردارِ قماربازی که نازی ها می کوشند با استفاده از او در صفوف مبارزان آزادی خواه نفوذ کنند، اما نتیجه دیگری می گیرند. کلاهبردار، نقش قهرمان نهضت آزادی را چنان خوب بازی می کند که ناگهان تصمیم می گیرد «کار» را قهرمانانه به پایان برساند؛ مبادا که مفهوم «قهرمان» در میان همقطارانی که قرار است در کنارشان اعدام شود، خدشه بردارد؛ مثالی از انسان های عادیِ عصر ظلمت که در لحظه ای از زندگی تحولی ژرف را تجربه می کنند و از زندگیِ خود طرحی غیرمنتظره و غیرعادی می آفرینند.