شکل گیری و خیزش آیین ها از زمانی آغاز شد که انسان در دوران باستان برای ارتباط و شناخت وجوه مختلف زندگی خود در گستره ی خودشناسی، کیهان شناسی، ارتباط با ماورا، پدیده های طبیعی و فراطبیعی، تخلیه انرژی سوگ و سور، و… دست به کُنش ها و رفتارهایی زد که به صورت مشارکتی و خودانگیخته شکل هایی از بیان درونی انسان را به نیاز از این امر، شکوفا می کرد. این رفتارهای جمعی همه در زیرمجموعه آیین قرار می گیرند. در ایران نیز مثل تمامی فرهنگ ها و تمدن های جهان، آیین ها زنده و ماندگار به حیات خود ادامه دادند؛ هرچند که گهگاه دچار تحریف نیز شدند. نویسنده در این کتاب بر آن است که ارتباط و کارکرد آیین ها را در زمینه گسترش نظم و امنیت جامعه، مورد واکاوی قرار دهد.