نویسنده درباره این مجموعه می گوید: “در این کتاب نتیجه هایی که سال های سال از دل داستان ها استخراج کرده ام، یا گزاره هایی را که حاصل تجربه های داستان نویسی و تلاش نگره پردازی ام بود، آورده شده اند…بخش (جستار) از این کتاب از سازه های داستان، مانند شخصیت پردازی (مخلوط/ مرکب)، زاویه دید، جای گاه (زمان/ مکان) و گوهر اصلی داستان: زبان…سخن می آورند؛ و علاوه بر این ها، جستارهایی، شگرد (تکنیک)های اساسی و شاید نگاهی تازه به شگردهایی از هنر
داستان نویسی (تعلیق/ اندروای مصنوعی و طبیعی…آن داستانی…پلات روایت) را عرضه و پیشنهاد می کنند. سپس به نیت شناسایی پندار، کردار و گفتار ادبیات داستانی ایران و به سودای بحث بر پرسپکتیو این ادبیات، چند نگره بر ادبیات ایران و گوهره (جنس، کارکرد، هدف…) ادبیات بر کف تقدیم نهاده می شود. در انتهای کتاب هم، ضمیمه ای هست، که آشنایی با داستان
نو را مقدمه می چیند و گرد اصطلاحات و اطلاعات داستانی و نقد می گردد…”.