افلاطون (حدود 347-427 ق. م) فیلسوف یونانی است که در خاندانی از بزرگزادگان آتن به دنیا آمد. وی نزد سقراط تحصیل کرد و پس از مرگ او، مدتی به جهانگردی گذرانید و چندی در سیراکوز مقیم شد. افلاطون در بازگشت به آتن، آکادمیا را تاسیس کرد و بقیۀ عمر را در آن جا به تعلیم و تدریس پرداخت و شاگردان و پیروانش به آکادمیائیان معروف شده اند. فلسفۀ افلاطون در رسالاتش در قالب مکالمه بیان شده و در آثار اولیۀ وی، سقراط همواره سخنگوی مقدم است. فلسفۀ افلاطون بر این اساس است که محسوسات ظواهر هستند نه حقایق، و هریک از امور عالم اصل و حقیقتی دارد که نمونۀ کامل او است و مثال آن نامیده می شود. از افلاطون آثار بسیاری باقی مانده است و “جمهوری” مشهورترین آن هاست. درکتاب حاضر پس از شرحی کوتاه از زندگی افلاطون و زمینۀ تاریخی نگارش کتاب جمهوری، نگارنده به شرح و تفسیر متن جمهوری و اندیشه های اساسی مطرح در آن پرداخته است. در کتاب نقش و اهمیت کنونی آرای افلاطون در اندیشۀ فلسفی مغرب زمین کاویده شده است.