نویسنده در این کتاب می کوشد توصیفی اجمالی یا نگرشی کلی از “عدالت ترمیمی” به دست دهد. وی می گوید: “عدالت ترمیمی در جست و جوی آن است که ساختار یا نگرشی جایگزین برای تفکر در مورد جرم عدالت فراهم نماید. این نگرش یا فلسفه ترمیمی دارای پنج اصل یا اقدام کلیدی و اساسی است: 1 – تمرکز بر صدمه و زیان و نیازهای بعدی بزه دیدگان، به علاوه جوامع [جامعه محلی و جامعه بزرگتر] و بزه کاران؛ 2 – توجه به تعهدات ناشی از ایجاد صدمه و زیان (تعهدات بزه کاران، به علاوه جوامع محلی و جامعه بزرگ)؛ 3 – استفاده از فرایندی فراگیر و توام با همکاری؛ 4 – درگیر نمودن و مشارکت دادن کسانی که دارای سهمی در جرم هستند؛ شامل بزه دیدگان، بزه کاران، اعضای جامعه محلی و جامعه محلی و جامعه بزرگ [کلان]؛ 5 – جست و جو برای اصلاح امور.