در کتاب حاضر، عرصه هایی که کثرت گرایی را می طلبد و نیز مقابل، همان ذات باری تعالی که مبری از تعدد است، مورد بررسی قرار گرفته است. در این کتاب بیان می شود که تعدد و کثرت گرایی تنوعی است مبتنی بر تمایز و ویژگی. لذا وجود و حتی تصور آن جز در مقابل و مقایسه با «وحدت و مبانی مشترک» ممکن نیست. بدین معنا که نمی توان آن را برای گروه های پراکنده و ازهم گسیخته ای که دارای نقاط مشترکی با هم نباشند و یا ازهم پاشیدگی آن چنانی که روابط میان اجزای آن منتفی باشد، به کار گرفت.