کتاب حاضر با استفاده از رویکرد پدیدارشناسانه مبتنی بر تجربه خودزیسته، به تبیین و تحلیل کلاس های دکتر غلامحسین شکوهی، نخستین وزیر آموزش و پرورش بعد از انقلاب اسلامی ایران، پرداخته است. نگارنده ضمن بررسی تجربه خود از کلاس های شکوهی، کوشیده به شیوه ای پدیدارشناسانه به ماهیت اساسی کلاس های او راه برد. در این نوشته نگارنده به عنوان راوی اول شخص کلاس های شکوهی را در زنجیره ای از حوادث پیش آمده به خدمت گرفته است.