خانواده با ورود عضوی ناتنی با مشکلات و تنش های جدیدی روبه رو می شود که تاکنون تجربه نکرده است و هرقدر هم که خوب از عهده اش برآیند، تا وقتی که همه با هم زندگی می کنند، این تنش ها از بین نخواهد رفت. اما بسیاری از این خانواده ها می توانند با تلاش، درک، تحمل، ارتباط و خویشتن داری اعضا، سامان خوبی داشته باشند. یکی از این رابطه ها، رابطه ی پدرناتنی با فرزندان خانواده است. پدرناتنی شدن به معنی رویارویی با روابط، کش مکش ها، و لذت های جدید است. برای بهتر شدن رابطه ی پدرناتنی با فرزندان اولین کلید این است که شوهر جدید برخوردهایی را که فرزندان به دلیل ازدواج با مادرشان نسبت به او بروز می دهند، درک کند. در رابطه ی پدرناتنی و کودکان احساسات ضدونقیضی به وجود می آید، اگر پدرناتنی تمام سعی خویش را به کار برد تا هم جواری با فرزندان ناتنی را چنان پیش ببرد که تحمل جنبه های منفی شان آسان باشد و تماس هایی با آن ها ایجاد کند که او را قادر سازد تا به جنبه های مثبت شان پی برد، آن گاه احساسات طبیعی ضد ونقیضی که میان آن ها ایجاد می شود برای همه ی آن ها مهارشدنی تر می شود. پدرناتنی نقش موثری در زندگی خانواده ی جدید ایفا می کند، در حالی که موانع و مسائلی بر سر راه او وجود دارد. به همین دلیل نگارنده در کتاب حاضر به عرضه ی راه کارهای کاربردی و منطقی برای پدرهای ناتنی پرداخته و به لزوم جایگزینی توقعات واقع بینانه به جای تفکرات رویایی در پدرهای ناتنی تاکید کرده است. وی مباحثی چون: درک سازگاری فرزندان ناتنی، ورود ناخوانده، تعیین میزان مشارکت والدین در تربیت کودکان، اهمیت حرمت گذاشتن، و تحکیم موضوع را بررسی کرده است.