تاریخ سینمای ایران، به تعبیری تاریخ تیپ های تکرار شونده ای است که در فیلم های مختلف، تکثیر می شوند و معمولاً، متأثر از تحولات اجتماعی تغییر چهره می دهند و در مواردی، نیز از قطب مثبت داستان به منفی می کوچند. از دید یونگ، کهن الگوها تمایل کلی ذهن برای تولید اندیشه های مشابه و یکسان است که در ناخودآگاه جمعی هر ملتی جمع می شود و در قالب تصاویر و انگاره ها و چهره های مثالی به وجود می آید.