داستان “کودکی “اگرچه در کل با وقایعی از زندگی “ناتالی ساروت “نویسنده فرانسوی ( 1900ـ 1999) منطبق است، اما او قصد ندارد که در این اثر خاطرات کودکی اش را نقل کند، بلکه وی رویدادهای آن را امری از پیش تعیین شده می داند . نکته اساسی داستان در جوهره روانی خاطرات است ;خاطراتی که ماهیتا به شکل پاره هایی آشکار می شود و بر آن اساس عبارات و جمله هایی مقدس یا ملعون از خاطره می گذرد” :اگر به آن دست بزنی می میری”، “پوست مامان مثل میمون است .” داستان “کودکی”، داستان واژه هاست ;واژه هایی که خود منشا آفرینش اثر می شوند . به تعبیری، داستان سخنانی ادا شده در دوران کودکی است که باید بازتاب های روانی آن در متن احیا شود” .گفت و گو “در داستان کودکی دامنه وسیعی از نظر روایی دارد .حکایت با گفت و گوی میان “من “و نیمه دیگر نویسنده آغاز می شود که او را “تو “می نامد .این گفت و گو تا پایان با پرسش ها و مداخله های “تو ” که همزاد نویسنده است ادامه می یابد .