چهارمین شماره از مجموعه آثار صمد بهرنگی، حماسه‌ای آذربایجانی است که بهرنگی آن را نیز به فارسی بازآفرینی و روایت کرده است. داستان، توصیف قیام “کوراوغلو” و یارانش علیه فئودالیسم و شیوه‌ی ارباب و رعیتی است. کورواغلو، پهلوانی است که علیه ارباب منطقه قیام می‌کند. آتش قیام را مردی سالخورده به نام “علی کیشی” برپا می‌دارد که به شغل مهتری اسب‌های “محسن‌خان” مشغول است. خان روزی به بهانه‌ای کوچک، دستور می‌دهد چشمان علی کیشی را از حدقه درآورند. علی کیشی با دو کره اسب به نام “قیرآت” و “دورآت” همراه پسرش، “روشن” (پهلوان کوراوغلوی آینده)، از قلمروی خان خارج می‌شود و پس از عبور از سرزمین‌های بسیار، سرانجام در “چنلی بئل” ـ که کوهستانی است صعب‌العبور ـ مسکن می‌گزیند. پس از اتفاقات بسیاری سرانجام کوروغلو موفق می‌شود خان را به چنلی‌بئل آورده به آخور بندد و بدین‌ترتیب انتقام پدرش را بستاند.