“کیمیا خاتون” دختر مولاناجلال الدین محمد بلخی، شاعر و عارف برجستۀ ایران در قرن هفتم است. او که پرورش یافتۀ محیط و خانۀ مولاناست در جوانی و به خواست شمس تبریزی، مرشد و معلم مولانا، و به خواست پدر در اوج جوانی به زوجیت شمس درمی آید و به رغم اختلاف سنی زیاد با شمس به این پیر روشن ضمیر دل می سپارد و بانوی خانۀ شمس می شود؛ اما افسوس که شمس دیر نمی پاید. نویسنده داستان حاضر سرگذشت کمیماخاتون از دوران کودکی تا مرگ را به رشتۀ تحریر کشیده است.