کتاب حاضر، تحقیقی در باب کیمیای «جابر بن حیان» است. نگارنده در کتاب، مبانی حکمی، عرفانی و شیعی این کیمیا، نظیر امام شناسی، شان الوهی کیمیا و آخرت شناسی کیمیایی را معرفی می نماید. نکتة جالب توجه آن است که وی این کار را دقیقا با محوریت آثار کاملا کیمیایی جابر انجام می دهد و در عین حال از دیگر آثار فلسفی و دینی او نیز بهره می گیرد. نگارنده معتقد است که در درون ادبیات کیمیایی عرب (و فارس زبان) آثار جابر همیشه، به دلیل وسعت دامنه و همچنین اهداف و بلندپروازی های علمی یک اوج کمال مطلق را حفظ کرده است. وی می گوید: کیمیاگران عرب زبان عملا از فرهنگ باستان یونان سه عنصر متمایز را دریافت کرده بودند: مجموعه هایی دربارة عملیات ها، دستورالعمل ها و فرآیندهای دقیق در زمینة فلزکاری و داروسازی، یک رویکرد عرفانی به پدیده های طبیعی با گرایش «هرمسی»، و تاملات عرفانی از نوع تاملات «زوسیموس» و مفاهیم فیزیک ارسطویی و طب جالینوسی که آنان به ویژه از طریق مجموعة جابری موفق به ایجاد ترکیبی شدند که این رویکردها و اطلاعات مختلف را گرد هم می آورد و به آنها همگنی و تفسیری کلی می بخشد. وی معتقد است: اندیشة جابر به ویژه حول محور اصل هماهنگی کلی پدیده های طبیعی، که قابل اندازه گیری و محاسبه است، سامان می یابد و مکتب جابر بر پایة این ایدة اساسی، شواهد فلسفی و علمی مناسبی را برای انتقال پیام خویش برگزید.