مواجهه ی شخصیت اصلی رمان با جهان بیرونی و حتی تغییرات درونی خودش، بستری جدا از بازی شطرنج را برای مخاطب فراهم می کند که به نوعی یادآور دوران مهیج و شگفت انگیز است: دوران بلوغ. دورانی که همه چیز حیرت انگیز است، حتی ساده ترین چیزها… داشتن یک اتاق، همراهی یک مادر و بدست آوردن کمی پول. او هر چقدر که در مسیرش پیش می رود، مفاهیم عمیق تری را تجربه می کند… و در نهایت، مواجهه پیوند خوردن با جوهره زندگی اش، یعنی تنهایی، تنهایی ای که تنها به واسطه فقدان فیزیکی آدم ها، بلکه به دلیل دنبال کردن کمال گیری افراطی اوست.