در این داستان پسرک پرشر و شوری به جوانی رویابین و گوشه گیر مبدل می شود که خواب هایش را یادداشت می کند. در تمامی این خواب ها زاینده رود جریان دارد و راوی خود و پدر را در حال آبتنی یا قایقرانی بر آن می بیند. وحشت از غرق شدن در آب، هر بار سبب بیداری او می شود. او جوانی است بیکار که با دوستانش در آپارتمانی مجرد زندگی می کند. راوی شبانه وقتی همه خوابند به آشپزخانه می رود تا خواب هایش را از پدر و رودخانه بنویسد. او می نویسد تا از یادها رها شود….