رمان((گرترود))(Gertrud)، در حقیقت تصویری است از زندگی((هرمان هسه)) که نویسنده آن را براساس اعترافات یک موسیقیدان به رشته تحریر درآورده است . ((هسه)) در فصل نخست کتاب، اذعان می کند :((به نظر من بین تمامی شادی های ناب و بی غل و غشی که مردم و شاعران همیشه آرزو داشتند و می اندیشیده اند، شادی حاصل از گوش دادن به آهنگ های گوشنواز دنیا بهتر و نیرومندتر است .و بهترین، عزیزترین و درخشان ترین رویاها یا آرزوهایم در اینجا نهفته شده است، یعنی شنیدن صدای جهان هستی و کلیت زندگی در هارمونی اسرارآمیز و فطری جزء عزیزترین و درخشان ترین رویاها یا آرزوهایم بوده است .افسوس !چرا زندگی تا این حد آشفته و ناکوک و خارج و دروغین می شود، و وقتی که کوتاه ترین آهنگ و ساده ترین قطعه موسیقی به ما موعظه می کند که با توسل به پاکی و تهذیب می توانیم به ملکوت برسیم و به هماهنگی و نوازندگی آهنگ های شیرین و دلنواز دست بیابیم، چرا این همه دروغ، پلیدی، حسد، نفرت و کینه توزی بین مردم رواج یافته است)) . بدین ترتیب، این رمان، بحران روحی((هسه)) را نشان می دهد و در اصل، فلسفه عمیق او را عرضه می کند ;یعنی مقوله((تنهایی)) را .