در علوم اجتماعی معاصر، مفهوم گفتمان مباحثات قابل توجهی را موجب شده و برداشت‌های گوناگونی از آن وجود دارد. نویسنده در این کتاب بررسی جامعی از برداشت‌های گوناگون و روش‌های گفتمان‌کاوی را با توجه به سنت‌های فکری ساختارگرا، پسا ساختارگرا و پسا مارکسیستی با تحلیل آثار «سوسور»، «گرامشي»، «آلتوسر»، «فوكو»، «لالكو»، «موف» و… ارائه می‌دهد. همچنین انتقادات وارد شده به این نوع از گفتمان‌کاوی ارزشیابی و بررسی می‌شود. همچنین تأثیر گفتمان‌کاوی در درک صورت‌بندی هویت، هژمونی و رابطه ساختار و عملیات ارزیابی می‌گردد.