کتاب حاضر حاصل پژوهشی درباره دیدگاه روشنفکران ایرانی در ارتباط با مسأله عقب ماندگی در ایران است. این اثر تلاش می کند تا برای نخستین بار تاریخچه ای تحلیلی- انتقادی از گفتمان عقب ماندگی در ایران را در طول دویست سال گذشته و در پنج مقطع تاریخی عرضه کند. بر این اساس پرسش محوری این است که روشنفکران ما علل عقب ماندگی ما را از چه زوایای مورد بررسی قرار داده اند.