این کتاب، بر آن است تا تأمل در نفس را در خواننده ایرانی بر انگیزاند، اهل تخصص را به سرکشی به بیرون از دایره تنگ تخصص هایشان وا بدارد و مخاطب را به تماشای جهان از معبر نیل به خودآگاهی تاریخی – وجودی تشویق کند تا بتواند تاب آوری سوژه ایرانی را ضمن ارجاع به تجربه زیسته نگارنده و حاشیه های زیست دانشگاهی ارتقا بخشد، بر زخم های حاصل از این چندپارگی های گریزناپذیر التیام نهد و انگیزه باز اندیشی و اصلاح امور را فراهم آورد؛ آن چه امروز گفتگو در سطح ملی و فراملی را تبدیل به یک ضرورت انکار ناپذیر کرده است، بایستی از نهادهایی مثل خانواده و مدرسه آغاز و به ویژه در دانشگاه تقویت شود.