هدف کتاب حاضر، کار بست نظریه چهارچوب های ارتباطی در روان‌درمانی بوده و روش‌های خلاقانه و جدیدی به روان‌درمانگران برای بهبود مهارت‌های درمانگری ارائه می‌دهد. از این رو، در کتاب حاضر، پس از پرداختن مختصر به ماهیت زبان و نقش آن در آسیب‌شناسی و روان‌درمانی، بر کاربرد زبان در ارزیابی روان‌شناختی، فعال‌سازی و شکل‌دهی تغییر رفتار، انگیزش و معنا، شیوه ساخت و کاربست استعاره در درمان، شیوه‌های ساخت تکنیک‌های تجربی و رسمی و نیز کاربرد زبان برای بهبود رابطه درمانی پرداخت‌اند.