“آرتور کوستلر “در سال 1937که در مقام خبرنگار در میان نیروهای طرفدار جمهوری در جنگ های داخلی اسپانیا فعالیت می کرد به دست نیروهای فاشیست فرانکو دستگیر و به اعدام محکوم شد .صد روز در زندان به سر برد و در این مدت هر ساعت و هر لحظه در انتظار جوخه آتش بود و می دید چگونه دسته دسته هم زنجیری هایش را برای اعدام می برند .کتاب حاضر شرحی است از این تجربه و اضطراب ها و بحران های روحی انسان هایی که با مرگ روبه رو می شدند .او کتابش را بلافاصله پس از آزادی در 1937نوشت .نویسنده در کتاب اذعان می کند : “دلبستگی اصلی من در این کتاب یک دلبستگی خویشتن نگرانه بوده است :تاثیر روان شناختی سلول اعدام .”آرتور کوستلر در 1905در بوداپست متولد شد . پس از پایان تحصیلات دبیرستان در بوداپست، برای ادامه تحصیل به دانشگاه وین رفت .از سال 1927کار نویسندگی را در برلین شروع کرد و یگانه خبرنگاری بود که در سفر علمی گراف زیپلین به قطب شمال شرکت داشت .در سال 1930سفری به آسیای مرکزی کرد و یکسالی را هم در روسیه شوروی گذراند ( 3ـ 1932) . سپس به پاریس رفت .جذبه جنگ داخلی اسپانیا او را هم مانند بسیاری دیگر از نویسندگان بزرگ ـ جورج اورول، آندره مالرو، ارنست همینگوی ـ به اسپانیا کشاند .او که عمیقا طرفدار جمهوری خواهان بود از طرف روزنامه نیوز کرونیکل عازم مالاگا شد و در همان جا به دست نیروهای فرانکو گرفتار گردید .سرانجام پس از روزهای بحرانی با وساطت وزارت امور خارجه انگلستان در سال 1937با یک زندانی دیگر مبادله شده و به انگلستان برگشت .او پس از بازگشت از اسپانیا با گرفتن موضعی انتقادی در سال 1938از حزب کمونیست کناره گرفت .در آغاز جنگ جهانی دوم در فرانسه به سر برد و سردبیری هفته نامه ای ضد هیتلر و ضد استالینی را برعهده داشت .در سال 1939نیز توسط فرانسوی ها زندانی شد .پس از آزادی به انگلستان گریخت و در 1941به ارتش بریتانیا پیوست و با انتشار کتابی در افشای جنایت های استالین شهرت جهانی یافت .پس از جنگ، روزگاری در هند، ژاپن، اسراییل و آمریکا اقامت داشت و اواخر عمر در لندن به سر برد .روز سوم مارس 1983در 77سالگی به اتفاق همسرش و به پیروی از هدف انجمن “Exit”که عضو آن بود به زندگی پرماجرای خود خاتمه داد، زیرا به موجب آیین این انجمن “هر کسی حق دارد که هر وقت لازم بداند، آبرومندانه از این جهان برود .”