شازده کوچولو، پسرک موطلایی با شنل سبز، سمج و کنجکاو بود. او از سیاره اش سفر کرده بود و بعد از کسب تجربه های فراوان، به علت نیش یک مار به خواب عمیقی فرو رفته و وقتی بیدار شده بود، خود را در سیاره اش یافته بود. او کنار گل سرخ و گوسفند و آتش فشان بود، اما خاطرات سفر در ذهنش زنده می شدند. احساس عجیبی داشت، چیزی شبیه دلواپسی، یا شاید دل تنگی، کنجکاوی، یا یک حس ناشناخته و گمشدة دیگر. سرانجام در یک نیمه شب آرام، وقتی همة اهالی سیاره اش در خواب بودند، تصمیم خود را گرفت. این بار قصد داشت سفری کوتاه داشته باشد. او آتش فشانش را تمیز کرد، برای گوسفندش علف و آب کافی گذاشت، حفاظ دور گلش را گذاشت و سفر کوتاه خود را شروع کرد. این کتاب برای گروه سنی «ج» به نگارش درآمده است.