در این رمان انگلیسی، داستان دو مرد روایت می شود، که یکی نماد زندگی و دیگری نماد مرگ است؛ یکی کشاورزی است که در به دنیا آوردن بره ها کمک می کند و دیگری مرد بدون نامی است که گورکن ها را می کشد. زبان روایت هم مانند شخصیت های محوری آن دو سبک متفاوت دارد؛ گویی هر آنچه در زمین ها و ذهن مرد کشاورز می گذرد، شاعرانه است و هر آنچه در زمین ها و دوروبر مرد دیگر می گذرد، پر از خشونت، اما «جونز» نمی گذارد دنیای داستانی اش سیاه و سفید شود، پس زندگی خشن شکارچی را با رابطه ویژه او با سگ هایش تلطیف و شاعرانگی ها و لطافت زندگی کشاورز را با خاطرات و دشواری های نگهداری از گوسفندان کم رنگ می کند. در ابتدای هر بخش از کتاب، خواننده باید تلاش کند تا متوجه شود این تکه از رمان سرگذشت کدام یک از این دو مرد است تا کم کم بتواند خط زندگی هر دو را در ذهن اش دنبال کند و پستی و بلندی های زندگی شان را بشناسد.