در فصل اول این کتاب درباره «گویش و زبان» بررسی مختصری ارائه شده است. فصل دوم کتاب درباره جغرافیای گویش است و در این فصل درباره موضوعاتی چون روش ها و تاریخچه جغرافیای گویش و… مطالبی آمده است. گویش شناسی از بسیاری جهات یک رشته مستقل و دارای اهداف و روش های خاصی است؛ اما اشتراکاتی با سایر شاخه های علم زبان شناسی به خصوص ویژگی های آواشناختی، زبان شناسی تاریخی و زبان شناسی اجتماعی دارد. در فصل سوم در نگاهی دقیق به رابطه میان گویش شناسی و زبان شناسی نظری پرداخته شده است . در فصل چهارم، گویش شناسی شهری در ذیل موضوعاتی چون گویش های اجتماعی، گویش های شهری و… بررسی شده است. گویش شناسی سنتی بر ارتباط بین زبان و جغرافیا و تمایز زبان محیطی متمرکز شده است. گویش شناسی شهری، بیشتر به ارتباطات موجود بین زبان و خصایص اجتماعی نگریسته است. در فصل پنجم، برخی از این ارتباطات مورد بررسی قرار گرفته است. گویش شناسان از مدت ها پیش بر این باور هستند که زبان از جایی به جای دیگر تغییر می کند. زبان شناسان اجتماعی نیز تأکید کرده اند که زبان یک فرد با فرد دیگر حتی در یک محیط زندگی می کنند نیز می تواند متفاوت باشد. این حقیقت که تغییر سبک زبانی همیشه، فارغ از اینکه کدام گروه اجتماعی درگیر است، در یک مسیر مشخص سیر می کند، ثابت کنندۀ این موضوع است که رابطه ای بین این دو متغیر وجود دارد. در فصل ششم به بررسی پاره ای از این ارتباطات و نمود اجتماعی آن ها پرداخته شده است. در فصل هفتم برای مشخص کردن کارکرد مرز «هم گویی» و کارایی آن ها در گویش شناسی، نگاه دقیق تری به آ ن ها شده است. در فصل هشتم، تنوع زبانی بر اساس مرزهای هم گویی پنهان شده، مورد بررسی قرار گرفته است. در فصل نهم، برخی از دغدغه های اصلی در تلاش برای ادغام تحلیل تنوع در نظریه زبانی، شرح داده شده است. در فصول دهم و یازدهم تعدادی از فرضیات مرتبط با انتشار بررسی شده و پیشرفت نوآوری های زبان شناسی مطالعه شده اند. این فرضیات، تلاش دارند تا به سؤالات متفاوتی پاسخ دهند. فصل پایانی کتاب هم جمع بندی و نتیجه گیری از مباحث مطروحه در این کتاب را شکل می دهد.