«لطیف محمود برزنجی»، مشهور به «لطیف هلمت»، از نسل نخستین شاعران نوسرای کردستان است که از همان ابتدای کار شاعری با دیدگاهی تازه به سراغ شعر رفت. او دوربین و تصویر را کنار می گذارد و از روزنة روح به جهان نگاه می کند. واژه ها و اصطلاحات جهان مجازی، در شعرهای او بسامد بالایی دارد و از خطرهای جهان ماشینی و روابط ماشینی و بی عاطفة آدم ها سخن می گوید. کتاب حاضر که در سال 1977 به چاپ رسیده است، مجموعة اشعار این کردزبان است که دربرگیرندة مضامین سیاسی، اجتماعی، اخلاقی و عاشقانه است. وی هم چنین بخشی از اشعار را به شعرهای مقاومت اختصاص داده است. برخی از عنوان های اشعار کتاب عبارت اند از: بخشی از شعر بلند «نیروانا و میلیشیای بوسه ها»؛ قلب مصنوعی؛ عشق خودآمد؛ گمان؛ خانه؛ دسیسه؛ افسون؛ حزب؛ خلسه؛ ماه مصنوعی؛ زبان سینه؛ صندلی؛ پژواک و…