یورگن هابرماس، متولد 1929 میلادی، از فیلسوفان و نظریه پردازان بزرگ اجتماعی و پیشتاز نسل خود به شمار می رود. وی که در ابتدا دستیار تئودور آدورنو بود، بعدها از شارحان و مفسران برجستۀ نسل دوم نظریۀ انتقادی و مکتب فرانکفورت شد. اما هابرماس از بدگمانی ها و ناامیدی های پیشکسوتان خود نسبت به مدرنیته، که تحت الشعاع کشتارهای دسته جمعی دوران جنگ جهانی دوم بودند، برحذر ماند و این برداشت نسبتا روشن و مثبت وی از عقلانیت، نظریه های وی را از نظریه های پیشینیان او هم چون مارکس، وبر، آدورنو و هورکهایمر تفکیک و متمایز می کند. آثار و نوشته های جامعه شناسی هابرمارس دربارۀ حوزۀ عمومی بورژوایی و در مارکسیستی ترین بخش آن دربارۀ بحران مشروعیت در جوامع سرمایه داری پیشرفته، منشاء آفرینش و گسترش ادبیات و آثار بسیار عظیم و انبوهی شده اند. افزون بر آن هابرماس در حوزه های مختلفی چون فلسفه، نظریۀ تصمیم، اقتصاد سیاسی، حقوق و… به تحقیق و تفحص پرداخته است.