داستان «جایی آن طرف پرچین»، مربوط به دهه پنجاه و پیش از انقلاب است. راوی داستان، دختری به نام «بیتا» است که 10 سال دارد. او همراه مادر و برادرش «بهرام» که یک سال از او بزرگ تر است با دایی و همسر او در شهرکی که متعلق به ارتش است، زندگی می کنند. دایی، افسر ارتش است و در پادگان آن منطقه که نامش نفت سفید است، خدمت می کند. آن ها گماشته ای به نام «عطا» دارند. بچه ها با عطا ارتباط خوبی دارند. بهرام و بیتا، هم سن و هم کلاس «ستاره» و «شهاب»، بچه های «سرهنگ گشتاسی» هستند. شهاب به پشتوانه پدرش که مافوق بقیه افسران منطقه است، هر کار بخواهد می کند و گاهی باعث آزار بهرام و بیتا می شود. شهاب با بهرام مُدام درحال جنگ است و یک بار هم بهرام را حسابی کتک می زند. بهرام از ترس دایی که زیردست سرهنگ است، جرئت ندارد جواب کارهای شهاب را بدهد. عطا چند بار به کمک بهرام و بیتا آمده و آن ها را از دست شهاب نجات داده و این کار تخم کینه را نسبت به عطا در دل شهاب کاشته است و… .