برای رسیدن به بام «کسل» از شهر «کسل راک»، سه راه وجود دارد؛ «جاده 117»، «جاده پلزنت» و «پله های خودکشی»؛ در تابستان سال 1974 «گوئندی پترسون» 12 ساله از پله ها بالا می رود؛ پله هایی که توسط میله هایی نگه داشته شده و به صورت زیگزاگی تا بالای صخره ادامه دارد. او هر روز از این پله ها بالا می رود و به صدای داد و فریاد بچه هایی که در زمین بازی، بازی می کنند گوش می دهد و از دوردست صدای برخورد چوب های آلومینیومی بیسبال را به توپ می شنود. یک روز او غریبه ای را آن بالا می بیند و به او می گوید: «هی دخترجان چند دقیقه بیا با هم حرف بزنیم» و عجیب ترین اتفاقات زندگی گوئندی در آن لحظه رقم می خورد.