نگارنده در کتاب، در پی سلسله درس های عرفان اسلامی، مولوی شناسی و مثنوی پژوهی، قصد دارد “حسام الدین چلبی” را شناسایی نماید. وی سخن اصلی را در شناختن و شناساندن حسام الدین در مقام شخصیت محوری در شناخت مولانا تلقی نموده است. به زعم نگارنده، حسام الدین خالق مثنوی است و از این رو وی در صدد اثبات و بیان این مطلب است. وی خاطرنشان می کند: “اگر حسام نبود مولانا و در پی آن شمس نبود و اگر مولانا نبود از حسام کسی چیزی نمی دانست. مولانا و حسام و این که کدام ترجیع دارند در حکم یک دایره ای هستند که در ادامه یک دیگر را دنبال می کنند و در این دنبال کردن که مسلسل وار به هم می رسند هم دیگر را تأیید و تکمیل می نمایند”.