“داستان خانوادگی” را خود نویسنده روایت می کند. او سال هاست که برادر کوچک تر خود را ندیده است. زیرا از بدو تولد و به دنبال مرگ مادر، برادر کوچک تر، تحت قیومیت خانواده ای نسبتا مرفه قرار می گیرد و این دو برادر از هم جدا می شوند. حال پس از سال ها این دو برادر به هم رسیده اند و سعی دارند علاوه بر یک دیگر، مشترکاتشان را ارزیابی و کندو کاو کنند که همانا این مشترکات مادر از دست رفته و تنها مادربزرگ رو به فنا است. از خلال این کند و کاو، خواننده به اسرار و روحیات درونی هر یک نزدیک می شود. در نظر اول “داستان خانوادگی”، یک قصه ی عاطفی به نظر می رسد؛ اما در لایه های عمیق این داستان، مرزهای عاطفه در نوردیده شده و دنیایی روحانی و معناگرا، پدیدار می شود.