این کتاب به توصیف و شرح و ارزیابی نظریه «رؤیایی بودن تجربه های دینی و وحیانی» می پردازد. نظریه ای که می توان آن را نظریه وحی در فلسفه اسلامی دانست. این نظریه، سه مدعا یا سه ضلع اصلی دارد؛ تجربه های دینی و وحیانی از سنخ رؤیابینی اند و با همان سازوکار وقوع رؤیاها اتفاق می افتند؛ آنچه در این تجربه ها به اجرا درمی آید به زبان خاص رؤیاست و محیطی ویژه و متفاوت با تجربه های ادراکی معمولی ما دارد؛ برای فهم و تفسیر صحیح ادراکات رؤیایی و مطالعه حاصل از آن ها باید به تبیین و تحلیل این رؤیاها و متون حاصل از آن ها پرداخت؛ این کتاب مطابق با سه ضلع اصلی این نظریه، نوشته شده است.