در کتاب حاضر، ريکور با ارائه دو مقدمه مستقل، يکي نظريه زمان قديس آوگوستينوس و ديگري نظريه پيرنگ ارسطو، مدافع اين نظريه است که حکايت شامل سه بعد تقليدي است در ارتباط با زمان زيسته، زمان خاص پي‌رنگ و زمان خوانش. زمانمندي تجربه بشري و حکايت دادن اين زمان منجر به تلاقي شهودي تاريخي و شيوه‌ داستاني حکايت مي‌شود. اين چهارچوب کلي در اين کتاب بر مبناي حکايت تاريخي مطرح شده است.