این زنان اگر چه به ظاهر قربانی حوادث خانوادگی گشته اند، در واقع و به قول معروف، قربانی قتل های ناموسی شده اند. جنایاتی که معمولاً از ترس اقدامات تلافی جویانه، کسی در مورد آن ها سخن نمی گوید. در خفا شکوه و گریه می کنند، اما کاملاً هم سکوت نمی کنند و بیکار نمی نشینند. بعضی از این زن ها توانسته بودند به کمک برادر یکی از زن های دیگر، خود را به بیمارستان برسانند و در آنجا و جلوی بیمارستان، بیماران و مادران را می یابند، با هم حرف می زنند، حرف هایی که کسی هرگز آن ها را نخواهد فهمید.