جلد دوم «سفرنامه های معاصر بلوچستان»، دربرگیرنده گزارش چهار سفر در حدفاصل دهه 30 تا 50 خورشیدی است. این چند سفرنامه که پس از یک دوره آشوب و ناامنی در بلوچستان نوشته شده، گویای رویکردهای جدیدی در حاکمیت مرکزی نسبت به موضوع توسعه بلوچستان در حوزه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی است. در این دوران سهم رویکردهای مطالعاتی و برنامه ریزی توسعه در بلوچستان نسبت به سایر ادوار بیشتر است؛ وضعیتی که قابل تعمیم به سایر نهادهای برنامه ریزی و مدیریت کلان در این دوره از تاریخ ایران است.