بروز جنبش های فکری و هنری، از سال ها پیش در آستانه ورود به قرن بیست و یکم، هویت مستقل تر و نوآورانه تری از هنر سینما در مقایسه با شیوه های بیانی آن در نیمه ابتدای قرن بیستم ایجاد کرده است. ظهور موضوعات و طبقه های تازه در اندیشه و زیست انسان قرن جدید، شیوه های بیانی و ساختاری متفاوت تری را هم نیاز داشته که فیلم سازان با عبور از سال های پایانی سده بیستم در حال تجربه و دست یافتن به این گونه های بیانی بوده است.