«پایی که جا ماند» روایتی خالص و ناب از روزهای پر التهاب جنگ و اسارت است که از قلب یادداشت‌های روزانه سید ناصر حسینی‌پور جوانه زده است. این کتاب در پانزده فصل به رشته تحریر درآمده و روایتی صادقانه از روزهای پایانی جنگ و سرگذشت اسرا را نیز روایت می‌کند. سید ناصر حسینی پور در سن 14 سالگی به جبهه رفته و در واحد اطلاعات عملیات فعالیت می‌کند که سرنوشت او در 16 سالگی و روزهای پایانی جنگ، در جزیره مجنون به اسارت گره می‌خورد؛ اما رسالت خود را فراموش نمی‌کند و این‌بار در جبهه اسرا دیده‌بانی می‌کند. نویسنده کتاب، دیده‌ها و شنیده‌های خود را در گوشه و کنار روزنامه‌ها و کتاب‌هایی که از طریق صلیب سرخ به دستشان می‌رسید را یادداشت کرده و در عصایش مخفی می‌کند تا سرانجام در بیمارستان ۱۷ تموز، این یادداشت‌ها را در یک دفتر کوچک بیست برگی نگاشته و در میان باند پای مجروحش به ایران می‌آورد و نتیجه‌اش اثر ارزشمندی به نام «پایی که جا ماند» می‌شود.